Gdzie jest granica pomiędzy graniem zwyczajnym a graniem problemowym?

25.04.2017

Granie zwyczajne to forma rozrywki – najczęściej jedna z wielu różnych aktywności, które podejmujemy aby miło spędzić czas w towarzystwie innych osób, zrelaksować się, odpocząć. Granie problemowe pojawia się wtedy, gdy z takiej formy spędzania czasu jaką jest gra zaczyna dla mnie wynikać jakaś negatywna konsekwencja (lub konsekwencje), gdy z powodu gry zaczynam ponosić szkody.

Mogą to być szkody w różnych obszarach życia:

  1. Finansowe: „Przegrałem więcej pieniędzy niż miałem przeznaczone na grę”.
  2. Emocjonalne: „Z powodu grania miałem zły dzień – cały czas myślałem, jak się odegrać i nie mogłem doczekać się pójścia do kasyna.”
  3. Interpersonalne: „Musiałem ukrywać przed rodziną, że wychodzę aby grać, żeby się usprawiedliwić potrzebuję wymówek, kłamstw.”

Jeśli pojawiają się takie sygnały, to możemy mówić o graniu problemowym, a granica pomiędzy tym graniem a uzależnieniem jest bardzo płynna i często trudno zatrzymać się na etapie rozrywki.

Nie każdy kto gra, jest uzależniony. Rozróżniamy hazard rekreacyjny, ryzykowny i patologiczny. Ten ostatni jest już uzależnieniem. Działa destrukcyjnie na uzależnionego oraz na jego najbliższych. Zwykle zaczyna się niewinnie – sporadyczne granie w gry w kasynie czy też drogą internetową. Z czasem przyjemność zaczyna przynosić granie o coraz wyższe stawki, a czas poświęcany na gry przestaje być kontrolowany.